Είδη Γλωσσικής Επικοινωνίας (Ενότητα 2)

ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ	ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ
ο λόγος της άμεσης, καθημερινής επικοινωνίας, ικανοποιεί ανάγκες της καθημερινής ζωής	ο λόγος της συμβατικής ή επίσημης επικοινωνίας, εξυπηρετεί πιο σύνθετες και απαιτητικές μορφές επικοινωνίας (λογοτεχνία, επιστήμη, διδασκαλία κλπ.)
εκτός από τις λέξεις και συμπληρωματικά στοιχεία → (παραγλωσσικά) ανεβοκατέβασμα της φωνής (επιτονισμός) → (εξωγλωσσικά) εκφράσεις προσώπου, χειρονομίες	τα εξωγλωσσικά και παραγλωσσικά στοιχεία αποδίδονται με τα σημεία στίξης
αποτελεσματικότερος του γραπτού λόγου	επιδέχεται πολλές ερμηνείες (απουσία του πομπού)
λόγος μικρής διάρκειας, «θνητός»	λόγος μεγάλης διάρκειας, «αθάνατος», επιτρέπει τη μετάδοση πληροφοριών και γνώσης
άμεσος, αυθόρμητος, οικειότητα των συνομιλητών, συνήθως στον ίδιο χώρο με συνομιλητή, πλάθεται την ώρα ακριβώς της συνομιλίας	όχι στον ίδιο χώρο με τον αναγνώστη, χρόνος για οργάνωση, σχεδιασμό και διορθώσεις
χαρακτηριστικά ü παύσεις, διακοπές ü πολλές συντακτικά ατελείς προτάσεις ή φράσεις που δεν είναι ολοκληρωμένες ü παρατακτική σύνδεση προτάσεων, ασύνδετο σχήμα ü πολλές επαναλήψεις ü κυρίως ενεργητική σύνταξη ü διορθώσεις που βελτιώνουν προηγούμενες διατυπώσεις ü πολλές λέξεις με ασαφή σημασία ü πλήθος πραγματολογικά μόρια (π.χ. λίγο. λιγάκι, έτσι, ας πούμε, ξέρω ’γω, νομίζω...)	χαρακτηριστικά ü φροντισμένος λόγος ü ονοματικές φράσεις με προσδιοριστικούς όρους ü υποτακτική σύνδεση προτάσεων ü οργάνωση σε παραγράφους ü λέξεις που δείχνουν τα μέρη οργάνωσης του κειμένου (π.χ. όροι απαρίθμησης) ü συχνά παθητική σύνταξη ü ακρίβεια στη διατύπωση